Tokoname – czajniczki nie z tej ziemi!
-
- Ogrodzenie wykonane z nieudanych butelek do shochu (sake) – recycling czy sztuka?
-
- Artysta Hokujo z ogromną precyzją wykonuje delikatny imbryczek kyusu
-
- Po prawej imbryk nowy, po lewej – taki sam po roku używania
-
- Charakterystyczna ceglastoczerwona glina i niezwykłe zdobienie – obraz ukiyoe
-
- Mój nowy nabytek – zakochałam sie od pierwszego spojrzenia 🙂 Technika tzw. nerikomi
-
- Kyusu autorstwa Hokujo zdobiony naturalnymi wodorostami – tzw. mogake
Odwiedziliśmy pracownię jednego z najbardziej uznanych artystów w Tokoname – Hokujo. Zobaczyliśmy jak powstaje delikatny kyusu, który potem mistrz jednym ruchem przeciął na pół żeby zademonstrować nam, jak cienkie są ścianki glinianego naczynia. Do tej pory serce mi się kraje na to wspomnienie. Każdy element jest z ogromną precyzją wykonywany jest na kole garncarskim – główna część, dzióbek, rączka i pokrywka. Wszystko musi być doskonale zbalansowane i idealnie do siebie pasować. Hokujo praktycznie nie zdobi swoich naczyń, używa gliny, która po wypaleniu (bez szkliwienia) daje piękny efekt ciemnobrązowego, matowego koloru. Z czasem, tak jak w przypadku ceramiki z Hagi, naczynie wraz z użytkowaniem zmienia delikatnie kolor i staje się bardziej błyszczące. Imbryków w Tokoname nie szkliwi się prawie wcale, a już na pewno od środka. Dzięki temu, zaparzana w nich herbata wchodzi w reakcje chemiczne ze składnikami zawartymi w glinie i herbata nabiera wyjątkowego, łagodnego smaku.
Sposoby przytwierdzania sitek do imbryków i ich rozmaite odmiany to już temat na kolejny wpis – na pewno kiedyś to usystematyzuję i umieszczę informacje na blogu lub stronie Nagomi.
Czajniczki z Tokoname na pewno pojawią się w naszej galerii na początku przyszłego roku.
„Sposoby przytwierdzania sitek ….. na pewno kiedyś to usystematyzuję i umieszczę informacje na blogu lub stronie Nagomi”
Ponownie namawiam do napisania książki/książek na temat ceramiki japońskiej. Posiada Pani wiedzę, którą chciałoby poznać sporo osób w kraju. Nie będzie to „zbieranina informacji” z różnych publikacji, ale autentyczna wiedza zdobyta w czasie wyjazdów. Wiedza poparta dobrymi zdjęciami, na to czekam… myślę, że kilka osób poprze mój pomysł.
POPIERAM, POPIERAM!!! 🙂 Książkę czytałoby się wspaniale – bo już ten blog jest wspaniale napisany, wpisy pełne atmosfery stamtąd, aż się czuje zapachy! 🙂
Popieram całym secem! Każdy dzień zaczynam od lektury Waszego blogu. Fantastycznie oddany klimat miejsc które odwiedzacie, atmosfera, zapach i to „coś” nieuchwytnego – co można przekazać tylko wtedy, kiedy robi się to z pasją.
Pozdrawiam i czekam na kolejne dni…
Różnorodność czajniczków jest rzeczywiście niezwykła i porównywalna chyba tylko z chińskimi imbrykami YiXing. Mój jedyny kyusu z Tokoname ma specjalna półeczkę a parzę w nim tylko specjalne herbaty. Już samo obcowanie z takimi przedmiotami jest ucztą dla ducha. Co dopiero spotkanie z ich twórcami.
Dziękuję za świetne opisy i piękne zdjęcia na tym blogu.
Dzięki za wszystkie komentarze, baaaardzo mi miło 🙂 Z tą książką to nie jest zły pomysł, może się przymierzę, choćby dlatego, że zmobilizuje mnie to do usystematyzowania wsystkich moich luźnych notatek. Pozdrawiam
Muszę je mieć 😉 Są piękne.
Witam,
Dzisiaj, 13.09.09 o 11.00 na Travel Channel będzie program o Japonii. Z tego co pamiętam, to będzie tam też krótka wizyta w pracowni garncarza. Program jest dosyć ciekawy, już kiedyś go widziałem. Natomiast o 18.00 też na Travel Channel ma być program o kuchni japońskiej. Mam nadzieję, że admin nie zbanuje mnie za te informacje. Pozdrawiam
… w tej książce powinno znaleźć się mnóstwo zdjęć z komentarzami.
Czemu ma służyć to wgłębienie z boku czajniczka? Miłego dnia.