Japońskie maniery nad miską makaronu :)

Oboje z Marcinem uwielbiamy japońskie zupy z makaronem – grubym pszennym udon i tym cieńszym z gryczanej mąki – soba. Oprócz makaronu w zupie zwykle znajdziemy drobno pokrojony szczypiorek, czasem startą rzepę daikon, płatki suszonej ryby – katsuobushi. To wersja podstawowa, bardziej „wypasione” opcje to specjalnie przyrządzony ser tofu, tempura warzywna lub krewetkowa i inne smakołyki – zawsze jest to danie smaczne, sycące i mało wyczerpujące finansowo, a w podróży to też nie jest bez znaczenia 🙂
W Tachikui na festiwalu tanbayaki obok ceramiki były też oczywiście lokalne przysmaki – m.in. ręcznie ugniatany na miejscu makaron soba – taki jak u japońskiej babci na wsi 🙂 Rewelacja! Zdjęcia z wygniatania i gotowe danie możecie zobaczyć wyżej.
Tymczasem moje makaronowe doświadczenia w Japonii zawsze przypominają mi o różnicy kultur… w Japonii bowiem w dobrym tonie jest „wsiorbywanie” długich makaronowych nitek, absolutnie nie powinno się ich odgryzać. No cóż, nie raz już słyszałam szepty za plecami – „ej, zobacz jak ten gaijin je udon!”. Niestety maniery wysysamy chyba z mlekiem matki – siorbać nie potrafię i już, choć wiem, że różnica kultur i inne takie… W każdym razie w makaronowych knajpach zawsze przypomina mi się, że jednak co kraj to obyczaj 🙂